donderdag 22 november 2012

Ontmoet de dichter ...


50 gedichten van 50 dichters
die optraden in het Poëziecentrum Nederland
met 50 prenten van Gerrit Westerveld

http://nederlandsepoezie.wordpress.com/2012/11/14/ontmoet-de-dichter/

'In deze uitgave hebben wij de prenten van de eerste vijftig dichters die in 'Ontmoet de dichter ...' hun opwachting maakten, bijeengebracht', schrijft Wim van Til, oprichter van het Poëziecentrum, in het Voorwoord.
Het centrum vestigde zich in 2005 in Bredevoort Boekenstad, in een voormalige basisschool omgedoopt tot Boek op 't Zand. Ikzelf zat op een middag in 2008 bij Wim van Til aan tafel. Het klaslokaal stond barstensvol dichtbundels (Van Til is groot verzamelaar). Om de tafel zaten poëzieliefhebbers en - grote verrassing - mijn moeder, zus en haar partner - helemaal vanuit Arnhem afgereisd. Ook daardoor werd het een bijzondere middag: Wim van Til betrok mijn familie bij het gesprek. Van Til is een meester in wat hij zelf noemt 'loslippigheid': 'elke dichter was zonder uitzondering loslippig', schrijft hij ook in het Voorwoord. Hij vroeg de dichters om een gedicht en graficus Gerrit Westerveld maakte er een prent bij. Mooie en bijzondere prenten zijn dat geworden. Mijn moeder, zus met partner en ik gingen na afloop een hapje eten in een onderaards ogend restaurant in Bredevoort. Ik koester de herinnering aan die middag.
 
Mijn gedicht, dat uiteindelijk uitgroeide tot een reeks van acht gedichten die terecht kwam in Tot alles goed strak staat (2011) neem ik hier op:
 
 
Het is de vraag

 
Er zijn gedachten die geen ruimte of kiertje open laten

voor wat ook beendroge gedachten niet meer te plooien

nog gisteren met potlood neer-  en ingeschreven

 
vandaag is het gedicht een muur van metershoog levend

 
moest ik steeds naar bomen kijken zag

wat hij gezien had en schilderde een oeroud

landschap open verbinding waar jij en ik

ons kunnen vertreden boeiend uitzicht zomer

en winter in steigers van hedera helix

 
vandaag is het gedicht omwille geplukt

 
fixeert een dromende hond zijn wakkere vlucht

tot standbeeldje in zijn hart liggen herinneringen

te wachten op ontslaping er staat geen wind

de wind instinct schaap of wild zwijn

dat door de varens ruist.

 
vandaag is het gedicht een scheet in een netje

 
willen ook kleren bewoond worden

ze hebben je nodig herinneringen houden ze

vast al die lege kleren prachtige spullen

als een pratende verzameling stiltes

je onuitsprekelijkheid bewaart

 
vandaag is het gedicht potdicht gegroeid

 
zweet een vrouw met het puntje van haar tong

tussen haar lippen het verschil het schort hier

niet aan verbinding schrijft ze, ik zie niets

in het licht van bevroren conflicten

en omstandigheden

 
op  haar vleugels vatten dode schilders post

onder haar vleugels drijven schapenhonden

lege kleren snijden haar reliëf

de vraag is of ze vormt of mis-